Het stukje na het boekverslag

Onderuitgezakt hang ik in mijn stoel, voldaan en ergens ook een beetje moe. Het is niet dat ik veel ondernomen heb vandaag, zondagen maken mij over het algemeen lui en moe. Maar dit is een goede zondag, zo'n eentje die je niet vaak hebt, zo'n productieve.

Ergens ben ik wel een beetje trots op mezelf, want ik heb veel schoolwerk geproduceerd vandaag, aan de andere kant vind ik het stom dat ik geen multitasker ben en gewoon kan socialiseren en scholeren tegelijkertijd.

YACHT maakt rare muziek in mijn oren, en ik hang nogsteeds onderuitgezakt in mijn stoel. De stoel waar de leuningen sinds kort vanaf zijn, waardoor ik al verschillende keren bijna van mijn stoel af kukelde. Ik denk na, over een kapsel, een kapsel dat dinsdag misschien op mijn hoofd geplakt wordt.

YACHT maakt plaats voor Jay-Z, maar de muziek gaat een beetje langs mij heen.

Dit stukje is geschreven terwijl ik dacht aan de eenvoud van een veiligheidsspeld, de eenvoud die een schrijver laat inzien dat je niet over alles kunt schrijven, maar over iets. Een schrijver die Harry Mulisch heet, hij schreef 'De Pupil' en ik maak verslag.