Stap voor stap

Het is koud onder de rivier, het prachtige witte wonderland is verdwenen. Het leek erop dat het maar een grauwe, trieste bedoeling werd vandaag. Tot die zon doorbrak, de zon! Het was fijn, voor het eerst in tijden, kwam er weer een lichtbundel door het raam. En ik genoot. Van mij kroket- en frikandelbroodjes. Daar liep ik dan, in de pauze. Samen met een paar vrienden, van de Super de Boer naar de school. De weg lijkt altijd zo lang, maar vandaag was het genieten. Kay liep om, langs de sportvelden, om de school. Om zo, de hele pauze lekker gelopen te hebben.

Ik kan niet wachten op de zomer.

Dit is bestwel een nieuw 'iets' hier. Want wie dit een blog noemt is een mietje, ik ga voor... 'ditjes en datjes'. En nu wil ik niet dat je daar vragen over gaat stellen, want ik weet ook niet waarom.

Dikke doei!