Carnaval

Ik zit. Stiekem was ik bestwel te laat, maar gelukkig was de bus later. Ik rijd mijn vertrouwde stadje uit, maar de route die zo normaal voor mij is bestaat niet meer. Nadat ik al door onbekende straten ben gereden, omdat de weg was afgesloten, kom ik ook in de bus nieuwe straten tegen. Waar ik ben is mij onbekend. Tot ik een benzine pomp zie, een gele van Shell. Deze pomp ken ik goed, hij staat in Oss, en dat betekend dat ik het kleine Heesch allang voorbij ben. Mijn hand vindt de stopknop en na een lange geïrriteerde druk ligt het lampje voor in de bus op.

Een dikke 500 meter verder op stopt de bus, midden in een woonwijk in Oss, mijn bestemming lijkt even ver weg als 20 minuten geleden, toen ik uit stond te hijgen in het bushokje. Helaas ben ik er nu wel zeker van dat de komende tijd geen bus hier meer komt. En dat het lopen wordt.

Rennend en lopend langs een weg waar mensen in rare pakken veel te hard voorbij rijden. Na 20 minuten, en veel sprintjes later sta ik voor mijn bestemming.

Soms is carnaval toch niet zo leuk.