Meneer de stemloze buschauffeur

'Goedenavond', met deze woorden betreed ik de bus, een getinte buschauffeur kijkt me aan en stempelt mijn strippenkaart. Ik ga op een stoel achterin de bus zitten, en terwijl de bus doorrijdt neem ik iedereen in de bus op. Er zitten drie mensen in, een negerin die staat te bellen en ondertussen onhandig al haar tassen bij elkaar probeert te houden. Ook de rest van de bus praat tegen een stuk plastic met een batterij, en diep van binnen wil ik heel graag mijn nieuwe liefde uit mijn zak pakken, een willekeurig nummer uit mijn contacten kiezen en een 'spreek ik jou ook nog eens'-telefoongesprek te voeren.Ik weerhoud mezelf, want als ik vodafone.nl moet geloven ligt mijn tegoed niet enorm hoog.

De negerin drukt met moeite op de stop knop en even later stopt de bus, de spullen van de vrouw vallen op de grond en de vrouw pakt alle spullen al bellend iets wat onhandig op. Samen met de negerin gaat ook een student de bus uit. Het woord 'Houdoe' ontglipt zijn mond, geen reactie. De bus rijdt door en een halte voor het station vindt nog een student de deur en ook hij eindigt zijn rit met een 'houdoe', ook nu blijft het verdacht stil voorin de bus.

Nu zit ik thuis en vraag ik me enorm af hoe de stem van de man klinkt. Zou hij last van zijn stem hebben? Een rothumeur misschien? Of misschien schaamt hij zichzelf gewoon voor zijn stem? Een ding is zeker, ik vind het een schande. Een buschauffeur moet rijden en praten, meer niet, is dat nou echt teveel gevraagd?