Bibliothèque

Virtuele letters zijn in de minderheid in deze ruimte, alle tekst om je heen kun je vasthouden. Dit is de plek waar vies vulgair geen hardcore porno is, maar gewoon Jan Wolkers, de plek waar een titel al zijn kracht kwijtraakt, omdat hij uit het Frans vertaald is. Want zeg nu zelf 'Le Père' klinkt veel beter dan 'de vader', de franse taal geeft elk boek extra kracht en klasse mee.

Mensen gaan hier op zoek naar fantasieën, maar geen zelf verzonnen fantasieën, nee, van een ander. Naar mijn mening zijn je eigen fantasieën het best. En vind ik boeken dus niet nodig. Daarom ben ik hier ook niet vaak te vinden, maar ook, omdat de boeken oud en suf zijn. En, omdat lezen gewoon niet in mijn drukke luie leven past.

Medewerksters lopen op hakken, het gehak op de vloer is door de hele ruimte te horen en irriteert me enorm, bovendien waren de hakken afschuwelijk en net zo uit de tijd als de meeste boeken in deze ruimte. Gewoon platte schoenen, het liefst Nike Air Max, bedrijfskleding heet zoiets. Bouwvakkers dragen toch ook geen ballerina's?

Na een uur gehak op de vloer, het lezen van korte omschrijvingen en het bekijken van honderden zijkanten van boeken, heb ik nog steeds niets. Mijn vader reikt mij een boek, eentje van Boudewijn Büch, ik neem het en stop het boek met een doodgeslagen mug ertussen weg.

Ik scan mijn boek en loop naar de uitgang. Ik denk aan de hakken, de franse vertalingen en de dode mug. Nee, zo'n bibliotheek is niets voor mij.