Hit me baby, one more time

Zaterdagochtend, het moment van de oudere Nederlander die geen weekenden meer kent en de term uitslapen allang vergeten is. En ik mocht deze gelegenheid aanschouwen, van heel dichtbij zelfs. Ik kwam net van mijn oogmeting vandaan, waar ik gelijk een super hippe Prada bril had gekocht. Het was tijd om met mijn vaderfiguur het perfecte cadeau voor mijn opa kopen, sokken. En niet zomaar sokken, nee, geitenwollen sokken.

Hoe de zaak zich noemde doet er niet toe, maar het was een pracht winkel. En ookal zit ik niet zo in de sokken business, ik kon zien dat dit een pareltje was, en dat kwam niet door de prijs (alles voor €2), en ook niet door de manier waarop de winkel onsystematisch was ingedeeld.

De verkoper gaf het speciale effect. Op het eerste gezicht niets speciaals in een dergelijke winkel, een man met vet achterovergekamd haar en een mooie overhemd met spijkerbroek. Maar als je goed luisterde, dan hoorde je het. Hij zong, Britney Spears was de artiest, 'Hit me baby' het nummer. Het was niet mooi, maar echt uit het hart. Ik zag de passie in de man, en wist zeker dat mijn opa een stukje sneller was op deze sokken, door de passie die deze man erin heeft gestopt. Ik weet zeker, als ik op een dag mezelf op een paar geitenwollensokken wil trakteren, dat ik daar aan het juiste adres ben.