Geurencarrousel

Het is een donkere zaterdagavond en de aftrap voor mijn meivakantie is eigenlijk nog niet gegeven, maar gelukkig kan ik trots zeggen dat school niet in mijn agenda staat de komende twee weken. Ik loop op straat, het station laat ik achter me, want ik ben op weg naar mijn huis.

Ik loop voorbij een niet nader te noemen supermarkt en probeer een glimp op te vangen van de personeelsruimte, zoals altijd. Ik haal mijn ietswat verkouden neus op en de geur van supermarkt broodjes treft mijn reukorgaan. Ik haal mijn neus nog een aantal keer goed op, lekker.

Ik vind het gek, de supermarkt is verlaten, inclusief bakker. Niemand die broodjes bakt. Voor ik aan brood bakkende kabouters kan denken wordt alles ruw verstoord. Voor de vierde keer haal ik mijn neus op, en de geur valt tegen. Ik ga van een wazige denkblik, naar een scherpe kijkblik. Kots, langs een deur van de personeelsruimte, scherp op mijn netvlies. Het overdreven ophalen van mijn neus is afgelopen en mijn pas versnelt, de supermarkt laat ik achter me.

Half bekomen van de kots haal ik mijn blackberry uit mijn zak, gewoon om interessant te doen. Ik bedenk me dat de straat leeg is en stop hem na het lezen van een aantal tweets weer weg. Mijn hand komt niet leeg uit mijn zak. Na wat geworstel met draadjes tover ik mijn Ipod uit mijn zak en verander de muziek van 'The Kooks', naar 'shuffle nrs.', wat staat voor shuffle nummers. De bas van 'Seven Nation Army' zorgt ervoor dat mijn pas versneld. Ik bekijk de mooie bloesem langs de kant van het voetpad en haal mijn neus op.

Wandelen is lekker.