Een halve boerderij tussen de tomaten

Daar ligt het dan, een halve boerderij op een klein bordje. Een homp met van alles en nog wat, kippen zonder veren, schapen zonder wol en varkens zonder krulstaartje. Een vormloos stukje vlees aan de zijkant van een bordje. Ik pak het in mijn net gewassen handen en knijp er zachtjes in, geen dierengeluiden. Ik leg het terug en neem een klein stukje van de grote massa, ik draai het kleine stukje tussen mijn handen en leg het helemaal aan de andere kant van het bord. Ik kijk naar het bord, links een vormloze bol, rechts een klein balletje. Nee, ik zie er nog steeds geen dier in. Ik draai nog een balletje, en nog een, en nog een, tot de homp weg is. Daar liggen ze dan, dieren, in kleine bolletjes verspreidt over het kleine bord. Geen kip, schaap of varken in te bekennen. Ik gooi de balletjes in het kokende water, niets dierlijks aan.

Even later duw ik de bolletjes, samen met een tomatensoep in mijn mond. Eventjes dacht ik aan het varkentje, het kippetje en het wollige schaapje. Maar ik proefde, hoorde of zag ze niet. Vlees is ingewikkeld en een beetje verwarrend.