zaterdag 17 juli 2010

Dure slippers zijn gewoon niets voor mij

Het is woensdagmiddag 7 juli, slipperzoekdag. 's Ochtends was ik op mijn fietsje het centrum ingedoken om slippers te zoeken. Tussen de huisvrouwen door, winkel in, winkel uit. Geen personeel dat irritant met je mee zoekt naar de juiste slipper, want de huisvrouwen hebben het personeel veel te hard nodig. Toch mocht dit voorrecht niet baten, na een half uur ontvluchte ik de huisvrouwen, zonder slippers. Maar thuis werd daar geen genoegen mee genomen. De enige huisvrouw die ik accepteer (moederfiguur) stond erop dat ik vandaag nog meer keus kreeg dan alleen mijn zwarte Vans. 'Vanmiddag gaan we samen wel even kijken.' En als je mijn moederfiguur een beetje kent, dan weet je dat het een vrouw van haar woord is. Die middag keerde ik terug, samen met moederfiguur, een HEMA tas met HEMA slippertjes en een tas van de Intersport, met 'dure' Slippers. Dure slippers waren niet echt mijn ding, dure slippers waren voor mensen met een passie voor slippers. Ik had geen passie voor slippers. Ik liep er graag op, maar vuil of schade deed me niets. Ik stopte pas aan een paar slippers wanneer 50 of 100 procent verloren was.

Maar 7 juli is oud, zeker een week over datum. De ruimte tussen mijn grote teen en de langere, maar niet dikkere naastliggende teen is gevuld met een blaar. Een blaar dankzij kranten rondbrengen op HEMA slippers, maar de schuld geven aan de HEMA slippers of de kranten is niet het juiste om te doen. Het probleem is complexer. Boy heeft schuld, mijn 'dure' Slippers hebben schuld. Mijn hond houdt van duur, dat is gewoon zo. HEMA is niets voor hem, die 'dure' Slippers waren meer zijn niveau, echt lekker waren ze niet, maar duur wel.

Nu heeft mijn rechter 'dure' Slipper een stuk bruin leer, iets anders qua structuur en kleur dan de rest van het schoeisel. En Boy kotst, stukjes leer en andere hondendingen. God straft onmiddellijk, gewoon niet lang lopen op HEMA slippers en geen 'dure' Slippers eten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten