woensdag 7 juli 2010

Stiekem hoop ik dat de hemel een beetje zoals Toy Story is

Daar zit ik dan, een donkere ruimte waarin je opgeslokt wordt. Omringd door lege stoelen kijk ik naar een film, Toy Story 3. De film waar ik al op wacht sinds ik de trailer in 2008 zag. Eindelijk was het zover. Trailers maakte ons lekker om nog eens deze zaal te betreden. De film begint, vaders lachen, kinderen huilen. De chips en popcorn vloeit rijkelijk en ik heb medelijden met de schoonmakers.

'Toy Story 3 is fijn' was mijn tevreden conclusieaan het einde van de film. Stiekem hoop ik dat de hemel een beetje zoals Toy Story is. In Toy Story land is het altijd mooi weer, er bestaan geen terroristen. Andy is een lieve jongen, die er moeite mee heeft om op zijn 16e zijn speelgoed weg te gooien. Speelgoed met een stem, stemmen in tientallen talen en gevoelens. Een kinderdag verblijf is een groot avontuur. Met een glimlach verlaat ik de zaal, samen met papa's, broers en een hoop kleine kindjes. Het licht buiten doet pijn aan mijn ogen. Hoogzomer, in de 30 graden, helder en zonnig. Het leven is mooi en ik voel me Andy, zonder speelgoed, maar even gelukkig als Andy, met de mensen om me heen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten