Fanta Flesje

Volgepakt met kranten loop ik onder de strakblauwe hemel, lekker in het zonnetje. Ik kijk omhoog en inspecteer de lucht, hij is niet hetzelfde als vorige week vrijdag. Vorige week vrijdag keek ik naar de lucht in Cagnes Sur Mer, een voorstadje van Nice en eigenlijk was die blauwe lucht veel mooier blauw, en die warme zon veel warmer. Ik denk terug aan mijn vrijdag aan het strand. Ineens denk ik aan het Fanta Flesje. Vorige week dronk ik hem leeg, zoals dat wel vaker gaat met Fanta flesjes. Maar daarna ging dit Fanta Flesje een hele andere richting op dan de meeste Fanta flesjes. Hij werd gevuld met stenen van het strand. En voordat hij het wist, was hij omringd door het lauwe zoute water van de Middellandse Zee. Hij zonk naar de bodem en even later werd hij weer omhoog gebracht door mijn broederfiguur of mij, met onze gekke duikbrilletjes. Om hem daarna weer op een andere plek het water in te gooien. Dat ritueel herhaalde zich totdat. Wij het Fanta Flesje niet meer konden vinden. Nu ligt hij er nog steeds. Misschien is hij wel heel ergens anders, door de stroming. Misschien heeft hij wel de haai van twee meter gezien. In ieder geval is hij nog lekker in Zuid-Frankrijk en ik loop hier krantjes rond te brengen. Ik mis je, Fanta Flesje.