Ik strik mijn sportschoenen op een enorm comfortabel bankje in een mooie kleedkamer, achter mij staat een mooie schone douche met daarlangs een warme sauna. Ik sta op en ga samen met mijn medeleerlingen in een soort wachtruimte zitten, totdat een man met vet naar achter gekamd haar een enorme glimlach in de ruimte brengt, op de achterkant van zijn trainingspak staat Personal Trainer. Het was duidelijk, we gaan fitnessen. Op de eerste etage, tussen de moderne apparaten en moderne 65+pashouders die ook een pas hebben van dit moderne ‘Health Centre’ legt onze Personal Trainer uit hoe de moderne apparaten werken, maar eigenlijk wijst dat allemaal zichzelf. Blauwe matjes komen tevoorschijn en er wordt ons uitgelegd dat pijn fijn is en werd ons gevraagd wie er geen strakke buik wilde. Niemand stak zijn vinger op. Waardoor wel allemaal met onze rug op het matje kwamen te liggen en ik langzaam aan steeds bewuster werd van al mijn buikspieren. Daarna kwamen de apparaten, geen apparaat was me te vies of te zwaar, soms duwde of trok ik 2,5 kilo en soms 30 kilo. En wanneer alle apparaten bezet waarde drukte ik me op boven een blauw matje. Dolle pret was het.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten